De laatste week

De laatste week is alweer aangekomen!! En ik begon de week op een creche. Het was de creche waarvoor we nu ook bezig zijn om een nieuwe te bouwen. Op dit moment is er een heel klein rond gebouwtje waar ongeveer 40-60 kinderen in zouden moeten passen (wat echt onmogelijk is). Gelukkig is het lekker weer en doen we de creche buiten onder een boom. Ze beginnen met in het engels te tellen en de dagen en maanden op te noemen en gaan daarna zingen. Dan hebben ze een uur pauze (dus dat betekend dat ze op je gaan klimmen en je aandacht willen hebben). Na de pauze is het onze beurt om ze wat te leren. Deze week leren we ze over het lichaam, dus zingen we hoofd-schouders-knie-en-teen en spelen we wat spelletjes.
In de middag ging ik mee naar de after-school-club. Dit is een soort van gebied waar weeskinderen wonen. Wij doen spelletjes met ze, lezen ze voor en gaan met ze zingen en dansen. Het was een erg leuke en gezellige middag.
In de avond was er een barquiz in ons favoriete restaurant en natuurlijk deed iedereen van African Impact mee. We hadden ons in groepen verdeeld, maar helaas had niemand gewonnen. Het was wel een erg gezellige avond.
Op dinsdag ging ik in de ochtend weer naar de creche, maar omdat we met zo veel vrijwilligers waren, heb ik samen met 2 anderen geholpen met het bouwen van de nieuwe creche. In de middag hadden we fysiotherapie. Dus we zijn weer bij de mensen thuis geweest om ze oefeningen te geven. Helaad hadden we niet genoeg tijd om bij mijn patientje langs te gaan.
Op woensdag was ik een beetje ziek, maar ik wilde graag mee naar project. Ik zou helpen met bouwen aan de nieuwe creche, maar omdat het heel warm warme was, mocht ik niet mee helpen.
In de middag bleef ik thuis van project om een beetje op te knappen en dat heeft me goed gedaan. 's Avonds zijn we een keertje uiteten geweest.
Op donderdagochtend had ik home based care in het mooie gedeelte van het dorpje. Het bestond uit veel heuvels en niet te veel huizen, dus lekker veel natuur. We hadden gelukkig geen ernstige gevallen deze week en konden de patiënten die we wel zagen goed helpen.
In de middag mocht ik weer mee naar het family empowerment project "three brothers". In plaats van dat we naar hun huis gingen, namen we ze mee naar het strand. Ze vonden het geweldig. Ondanks dat het niet erg lekker weer was en zelfs een beetje regende, zijn ze gelijk de zee in gedoken. Zelfs de moeder ging met kleding en als de golven in duiken. Ze vonden het helemaal geweldig toen ze zagen dat wij ook mee de zee in gingen. Het was heel leuk om te zien dat ze zo genoten (waarschijnlijk gaan ze ook maar eens per jaar naar het strand).
Na het project was het vrijwilligersavond en we hebben wat spelletjes gedaan, waaronder koek happen en spijkerpoepen!!
Op vrijdagochtend ging ik naar de kliniek. Het was erg rustig, maar gelukkig was ik niet alleen, dus konden we gezellig praten.
In de middag hadden we weer readingclub. Het was erg druk en de kinderen bleven maar komen. Maar om 3 uur begon opeens de onweer en bliksem en de kinderen wisten niet hoe snel ze weg moesten gaan. Dus toen hebben wij maar de loods van de readingclub opgeruimd.
Na het project werd het tijd om afscheid te nemen van de zulu-vrouwen. Zij hebben ons begeleid tijdens de projecten en ik ga ze ontzettend missen. Het zijn zulke lieve en gastvrije vrouwen en het afscheid viel me ook wel een beetje zwaar. Maar gelukkig kunnen we contact houden via social media!
's Avonds na het avond eten hebben we nog ergens een lekker toetje gehaald en zijn we naar een barretje geweest.
Op zaterdagochtend waren we al redelijk vroeg wakker en toen zijn we lekker ergens gaan ontbijten. Ook hebben we gelijk onze laatste souvenirs gehaald.
Daarna kwam iemand met een fantastisch idee!! Een vrijwilliger die vrijdag het huis verliet en nu met haar vriend in st. Lucia verblijft, kwam met het idee om met hun auto een mini safari te gaan doen. We zijn met zijn 4en naar het park gereden waar ook de night game drive was en zodra we door de hekken waren, zagen we al dieren. Het was mooi om het park in daglicht te zien en de dieren kwamen nog eens heel dichtbij ook. We zagen onder andere zebra's, buffalo's en neushoorn. En het leukste was nog dat de vriend van die vrijwilliger een safarigids is geweest en ons dus mooi veel kon vertellen over de dieren.
Na deze safari was het dan toch echt tijd om de koffers in te pakken. Na wat passen en meten was dat gelukt en konden we ons mooi maken voor onze laatste avond. We zijn lekker uiteten geweest en daarna nog een barretje ingegaan. Het was zeker een zeer geslaagde laatste avond.
Op zondagochtend hadden we nog even spanning, omdat er een auto niet wilde starten, maar rond 8.30 uur gingen we toch echt afscheid nemen en op weg naar het vliegveld. Op het vliegveld hadden we ingecheckt en toen moesten we wachten tot iedereen een voor een naar haar vliegtuig moest. Ik bleef met nog 2 anderen over waarmee ik samen in het vliegtuig naar Johannesburg zat. Daar aangekomen moest ik mijn koffer opnieuw inchecken en zij niet, maar we zouden ergens achter de duane opnieuw afspreken. Helaas konden we elkaar niet meer vinden, maar op het moment dat ik wilde boarden bij mijn vliegtuig, kwamen ze aangerend en kon ik toch nog afscheid van ze nemen.
Ik vond het een lange reis, met ook nog eens een tussenstop op Dubai, maar rond 1 uur zag ik dan toch eindelijk mijn ouders weer die me op zaten te wachten in Düsseldorf.

De afgelopen 4 weken zijn geweldig geweest! Ik heb ontzettend veel gezien en geleerd en ik heb de meest fantastische mensen ontmoet. Dit was een tijd die ik nooit meer zal vergeten en ik zal zeker nog een keer terug gaan naar st. Lucia, al is het alleen maar om de mensen daar nog een keer terug te zien. Mocht je nog twijfelen om ooit vrijwilligerswerk te gaan doen, dan raad ik het je zeker aan om het te gaan doen!!
Voor mijn gevoel heb ik een tweede familie gekregen in Zuid-Afrika, door zowel de medevrijwilligers (met wie je dag en nacht samen bent) als de zulu-vrouwen en de inwoners van de dorpjes.
Ik zal jullie nooit vergeten!

Africa stole my heart!